Jaren geleden mocht ik als Pieterman één van de vele hulpsinterklazen assisteren.

Dit zou voor mij een onvergetelijke ervaring worden.

Op 5 december waren wij te gast op een kleuterschool in de wijk.

Sinterklaas bleek door zijn langdurig verblijf in de wijk op de hoogte van veel kindernamen,

en de werkzaamheden van hun ouders.

De kinderen wisten het al snel zeker; het kon niet anders of dit moet de echte Sinterklaas zijn.

Hoe kon hij anders weten dat Sonja's vader altijd onder zijn auto lag, en Jelle heette.

Na een geslaagd bezoek werden wij de straat opgezongen. daa-aag sinterklaasje daaa-aag.

Op straat riep een opgeschoten jongen, "Sinterklaas bestaat niet "

Waarop Sint streng sprak;"Telly Luycks, kom jij eens hier.

Telly, antwoordde verschrikt,"hoe weeet jjij datte ik Telly heet?"

Sint vroeg; "waarom gooide jij gisteren met stenen?  "ikke met stene gooie ech nie,

uh... uh... uh... ikke zal het nooit meer doen Sinterklaas". En Telly rende weg.

Ondertussen liepen wij richting verkleedhuis, waar ik de eer had de baard bij te stellen.

Volgens Sint zat het knoopje ongeveer tussen zijn ogen, het koord stond als een snaar.

s'Avonds bezochten we een tiental gezinnen. Enkele kinderen kregen zoveel cadeaus

dat ze er geen raad mee wisten, Sint en Piet ook niet.  Het vijfde bezoek werd een feest.

Zingende kinderen en volwassenen haalden ons binnen.

Een familie waar duidelijk de welvaart nog niet had toegeslagen.

Elk kind kreeg één klein presentje, waar het dolblij mee was.

In de hoek van de kamer zat een jongen van ongeveer 15 jaar,

 die zeker niet op de gewone school zat.

Zijn ogen waren verwachtingsvol op de jutte zak gericht en op de Sint.

Sinterklaas had al snel in de gaten dat er voor Dennis, zo heette de jongen niets bij was,

en gaf mij opdracht met één van de ouders te gaan zoeken.

De pakjespiet had een foutje gemaakt, zeg maar fout, dacht ik.

Boven vonden wij een duidelijk veel gebruikte puzzel van de Fabeltjeskrant.

Papier was er niet,

maar met de puzzel mooi verpakt in een advertentiekrant kwamen wij de kamer in.

Kijk eens Sint we hebben Dennis zijn cadeau gevonden.

Nooit zal ik de blik in de ogen van Dennis vergeten, de krant  vloog op de grond,

en Dennis zat weldra tevreden te puzzelen

Bij de laatste familie waren de kinderen snel naar bed,

waarna wij Sint zijn verjaardag gepast besloten. (lees begoten)

zingend over hoge daken en suikergoed.