DROOMWERELD

een politieke nachtmerrie en sprookje tegelijk.

 

 

6 maart 2002 Een historisch debat dat de politiek voor goed veranderde.

 

15 mei 2002 na de verkiezingen die voor hen ontaardden in een debacle besluiten Melkert en Dijkstal er een paar dagen samen erop uit te gaan.

 

Ze hadden hun intrek genomen in een klein hotelletje.

Deelden om geld te besparen een kamer ja zelf een bed.

Zelf betalen doet zeer, zeker als je gewend bent geld van anderen uit te geven.

Zij huurden een bootje en hengels. Het bootje was net van de kant en één van de heren maakte een onverwachte beweging. Wie dat was zullen we nooit weten. Tot de dag van vandaag geven ze elkaar de schuld. Het bootje kieperde om. Beiden hielden ze zich angstvallig vast aan het omgeslagen bootje en gilden moord en brand. Wat bleek? Het water stond hen aan de lippen en zij konden niet zwemmen. Toevallig liep ik langs en wist hen op het droge te hijsen. Op de kant zaten ze van de schrik te bekomen. "krijg nou wat. "Jullie zijn toch Melkert en Dijkstal". "Ja mijnheer zeker wel". "Ik heb wel eens op jullie gestemd". Ik keerde me af en liep de dijk op. Stemmen op mensen die niet konden zwemmen, gestoord was ik geweest.  De les die ik hier uit trok, zal ik nooit vergeten. Ik stem nooit meer op iemand die niet kan zwemmen. Als het even tegenzit verzuipen ze. Ik stem voortaan met mijn verstand.

 

Enige maanden later wandel ik opnieuw door de polder. De zon gaat bijna onder.

In een weiland ontdek ik een man op een kruk. Met onhandige bewegingen tracht hij wat melk vanuit een uier in een emmer te spuiten. Het afknijpen gaat hem goed af, het resultaat is nihil. "Wil het niet lukken? "vraag ik hem. "Dat zie je toch" snibde hij. "Ik ben  uit noodzaak boer geworden, Werkloos weet je".

"Nu zie ik het. U bent mijnheer Melkert". Wat vervelend dat u uw baan bent kwijtgeraakt". "Ik ben het polderen in de praktijk aan het uitproberen en geniet van de rust". "Woont u hier vlak bij? ". "Jazeker op de dijk stond een stal leeg, daar ben ik maar ingetrokken". "Rustige omgeving zeker". "Ja, alleen woont in het dorp wat omhooggevallen adel, Een zekere Graaf, Hij denkt dat hij burgemeester kan worden, ja zelfs lid van de eerste kamer. Als dat zo is ga ik naar Washington bij een bank werken. Hij is er een beetje af". Ik zei hem gedag en liep verder langs de lege dijkstal. Die had ook zijn beste tijd gehad en stond op instorten. Er kwam een jongen aan, op de fiets met een grote bril en rare muts. "Hallo jongen". Riep ik hem toe. "jij komt mij bekend voor". "Ik had pas een hoofdrol in een nieuwe film die in Den Haag werd opgenomen. Ik ben weleens op de televisie geweest. Mijn naam is Peter Jan Potter. Vier miljoen mensen vroegen mij voorzitter te worden van hun clubje. Er waren nog wat ouderen die vonden me te wijs voor mijn leeftijd. Mijn kinderlijke eenvoud gaf de doorslag. Ik ben wel voorzichtig. Stel je voor dat er een kabinet omvalt en er onder bekneld raak . Met mijn postuur ben ik dan voor mijn leven beschadigd". Hij sprong weer op zijn fiets en met tranen in zijn ogen zei hij; Ik ga een ende maken aan al dat geld dat over de balken gooien". "Kun je zwemmen riep ik hem nog na?. "Natuurlijk mijnheer" "Over vier jaar heb je mijn stem Potter" En ik wandelde verder in de droomwereld die Nederland heet..

 

 

Peter november 2002